Terug naar Vancouver - Canada

Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan dit eerste lied... Nog een dagje varen door de inside passage, de zeeroute tussen de eilanden en het vasteland van zowel Alaska als Canada, en we zijn terug aan onze startbestemming Vancouver.

Maar eerst nog de crewparade. De 900 mannen en vrouwen van de crew bestaan uit maar liefst 62 verschillende nationaliteiten. En ze zijn wat trots om hun land te mogen voorstellen en de waardering die ze krijgen voor hun harde arbeid.

Zeer emotioneel werd het toen de Oekraïense delegatie in de Center kwam. Eerst heel stil en dan een groot applaus.

De doortocht door de inside passage was zoals, de hele voorbije 8 dagen, alweer adembenemend.

Het is hier nog zo puur, zo mooi...

Dat de dagen hier lang zijn, was altijd fantastisch dat we 's avonds tijdens het diner hiervan nog steeds konden genieten.

Nog een laatste keer na het diner, verzamelen we in het theater, voor de farewell show.

Ook van cruise director Paul Rutter nemen we afscheid. Een al wat oudere cruise director, maar een hele fijne man, met 'a good sence of humor'.

Op vrijdagochtend was het dan echt tijd om afscheid te nemen van de Radiance, zijn fantastische crew, fantastische sfeer, maar uiteraard van een geweldig Alaska.
En dan te weten dat we natuurlijk er maar een sprankel van gezien hebben. We vragen ons af wat voor moois er nog allemaal achter de aanlegplaatsen ligt.

Nog een wist je dat je...

Omdat ze aan boord zelf zo overdonderd waren over het perfecte weer dat we tot hiertoe gekregen hebben, zijn ze even in de archieven gedoken van de voorbije 5 jaar en wat blijkt dat uit honderden cruises er maar drie cruises, zes dagen of meer zon hebben gehad tijdens de cruise. Je kunt geloven hoe gelukkig we ons prijzen dat we één van die drie zijn...

Tijd dus om vanaf vandaag onze ontdekking van Vancouver verder te zetten.

Gelukkig verliep de ontscheping in de terminal een pak vlotter, dan de inscheping. Natuurlijk door het feit dat we vandaag maar het enige aanwezige schip waren in Vancouver tegenover drie schepen de dag van vertrek.

We verblijven opnieuw in downtown Vancouver, deze maal in het Residence Inn by Marriot. Ondertussen de taxichauffeur toch nog eens aangesproken over de vele daklozen en drugsverslaafden die open en bloot in de stad ronddwalen of gewoon liggen in het midden van het voetpad. Volgens hem was het voor covid veel minder en situeerde het probleem zich enkel in East town. Velen verloren hun werk tijdens covid en dat maakte het probleem in het dure Vancouver alleen maar erger, daarom dat het probleem zich nu stelt in de ganse stad. Het stadsbestuur probeert ze verplicht op te vangen in opvangtehuizen, maar blijkbaar zijn mensenrechtenorganisaties daar tegen in gekomen... Net als in Antwerpen blijkt het drugsprobleem te komen vanuit de haven, waar de bendes overal hun macht laten gelden.

Onze kamer is al klaar bij onze vroege aankomst, mooi meegenomen en we verblijven op de 17de verdieping met zicht over een stukje skyline. Een ruime kamer met eigen keuken.

Na onze bagage te hebben uitgepakt vertrekken we al snel terug op pad.
We wandelen een stukje downtown in, en we zien met onze eigen ogen onderweg al direct een drugsoverdracht...
Het lijkt hier de normaalste zaak van de wereld.

We nemen de shuttle bus naar de Capilano Suspension bridge. Een hangbrug over de Capilano rivier. De oorspronkelijke brug dateert uit 1889.
Ze is 140m lang en 70m hoog. Ze werd helemaal herbouwd in 1956. De huidige bekabeling kan een gewicht dragen van 2 volgeladen Boeing 747 vliegtuigen.

Mensen die de voorbije weken naar het TV programma BORIS op Play 4 hebben gekeken zullen ze zeker herkennen. Voor de ouderen onder jullie
ook Mac Gyver deed hier al menig stuntwerk...

Niet voor mensen met hoogtevrees en geloof me, ze wiebelt...  

Buiten de hangbrug, zijn er nog een paar mooie attracties. Een prachtige houten boardwalk tussen de hoge Douglas sparren, een Treetop adventure bestaande uit 7 loopbruggen tussen de boomtoppen en sinds 2011, de niet voor broekschijters Cliffwalk...

Na enkele uren klim en trap op, trap af werk... nemen we de shuttle terug naar Vancouver downtown, waar we onze dag verder zetten met een bezoek aan Gastown.
Gastown was de oorspronkelijke kern van Vancouver stad en ontstond in 1867 toen er het eerste saloon werd geopend voor de nabijgelegen haven met de vele zeilschepen die er aanmeerden.

Tegenwoordig is het een hippe, trendy buurt met veel boetieks en restaurants. Bekendste attractie is nog altijd de oude stoomklok.
Hoe trendy en hip de buurt ook is, ook hier kunnen we jammer genoeg niet om het stadsprobleem heen... Drugs en daklozen...

Om het kwartier laat ze stoom af en blaast de klok daarmee een leuk deuntje.

Op onze stop in Gastown in de Black Frog, is het tijd om de lokale Vancouver specialiteit te proeven, als we You tube bloggers mogen geloven toch. Ne POUTIN (en niks te maken met die gek uit Rusland), maar ne friet, met gravy (soort vleessaus) en gesmolten kaas er tussen.

Niet voor alle dagen, maar ok voor ne keer. Al denk ik niet dat het in België nen topper gaat worden.

Daarbij natuurlijk een goed Belgisch pintje.

Ziezo onze benen zijn moe, we trekken terug naar ons hotel, waar we vanavond na negen dagen cruise ons eigen potje koken. Het is terug wennen na al die lekkernijen aan boord.

Tot de volgende.