Jasper naar Banff via de Icefields Parkway - Alberta - Canada

Het wonder dat we gevraagd hebben voor vandaag is gebeurd...
Zij die mee geduimd hebben voor de zon., dankuwel. Ze was van de partij.

We reden vandaag de Icefields Parkway route van Jasper naar Banff. Zo'n 300km.
Deze route wordt als één van de mooiste ter wereld beschreven.

En het moet gezegd worden, het was een aaneenschakeling van prachtige beelden en plaatsen.
Na elke bocht, kwam er wel een andere berg, meer of vallei te voorschijn. Al dan niet met of zonder sneeuw, met of zonder gletsjer.

We begonnen er aan om 09.00u, nadat we eerst onze benzinetank gevuld hadden, want op deze weg moet je geen tankstations of dorpen verwachten.

Onze eerste stop waren de Athabasca Falls. Deze waterval is niet zo zeer impressionant voor zijn hoogte, maar wel voor zijn waterdebiet.
Klik hieronder op de link voor:

Filmpje van Athabasca Falls.

Tweede stop vandaag is de Goat and Glacier lookout. 
De mountain goats komen hier aan de bergwand likken, omdat er mineralen inzitten.
Alleen hadden ze vandaag zin in een lolly, want op de bergwand waren ze niet te zien.

Enorme kraaien zaten er wel.

Er zijn heel wat indrukwekkende watervallen op deze route, dus op naar de volgende.
Na een 60 tal kilometers komen we aan de Sunwapta Falls. 
Ook hier geen diep verval, maar een enorm debiet van meer dan 100.000 liter per seconde.
Klik hieronder voor:

Filmpje van Sunwapta Falls.

Geen dorpen onderweg, gelukkig wel veel van deze... ;-)

We vervolgen onze mooie route.

Ondertussen is het vandaag alweer een maand dat onze pa, niet meer bij ons is...
Wat gaat de tijd vlug en wat had hij hier zijn hartje kunnen ophalen met zijn fototoestel.
Elke dag denken we aan hem, hij zal ook wel een beetje voor de zon vandaag gezorgd hebben... xx

Alvorens we aan de hoogtepunten van deze dag komen, nog een kleine stop bij, ja alweer een waterval.

Het is hier de ene na de andere.
Deze keer opnieuw een waterval in verschillende niveau's.
De 38 meter hoge Tangle Creek Falls. Dit keer geen lange wandeling er naar toe, want hij ligt net aan de overkant van de autoweg.

Klik hieronder voor:

Filmpje Tangel Creek Falls.

We moeten ons tijdschema goed in de gaten houden want om 12.00u worden we verwacht in het Columbia Icefields center, voor onze tocht naar de Athabasca gletsjer.
Onderweg er naar toe, kunnen we toch alweer een dier van onze wild life lijst afvinken.

In de vallei komen we een rustende kudde Bighorn sheeps (grote hoorn schapen) tegen.

De bergen worden hoger, we naderen de gletsjer.

We arriveren tijdig aan het Columbia Icefield Center.

Je hebt van hieruit al een prachtig zicht over de gletsjer.

De foto hierboven is getrokken van aan het Icefield center, de foto hieronder is van de toestand in 1844.
Waar staat 'you are here' is de plaats waar de foto boven getrokken is. Het geeft u een idee hoe hard de gletsjers te lijden hebben
onder de opwarming van de aarde. Momenteel krimpt de gletsjer met ongeveer 25 meter per jaar. Kijk ook hoeveel breder en dikker hij in die tijd was.
Men verwacht dat binnen een 60 tal jaar de gletsjer er niet meer zal zijn. Iets om allemaal over na te denken, hoe klein onze impact ook maar kan zijn.

Na het inchecken, gaan we aan boord van één van de Ice Explorer voertuigen. 
Er zijn er maar 24 in de hele wereld, 22 zijn er hier in dienst, de andere 2 op Antartica in dienst, op de basis daar, van het Amerikaanse leger.

Kostprijs van 1 voertuig is 1,3 miljoen dollar. Bandje vervangen 6000 dollar per stuk...
Om hun steentje bij te dragen aan het klimaat, is men aan het onderzoeken of men ze kan ombouwen naar een elektrische motor.

De voertuigen beschikken over een zwaar hydraulisch remsysteem. De rit naar de eigenlijke gletsjer duurt een hele poos.
De afdalingen en klimmen over het rotsgebied tot aan de gletsjer zijn enorm steil. Tot maar liefst 32 %.
Op de steilste stukken gaat het aan een slakkengang van zo'n 2 km per uur, maar zelf op de vlakkere is de topsnelheid maximaal 18km per uur.

Maar eens aangekomen op de Athabasca gletsjer is het een geweldige ervaring.

Een top gevoel...

Wij moesten in een afgebakende zone blijven, als je hier in een spleetje valt is het 200 meter diep. En blijkbaar dieper dan 30 meter doen de reddingsdiensten hier zelfs geen poging meer...
Maar er zijn er toch die onder begeleiding van een gids wel het gevaar opzoeken.

Het smeltwater heeft een blauwe kleur, maar zuiverder dan dit ga je het niet vinden. Perfect drinkbaar, we hebben ons busje dan ook gevuld voor de rest van de dag.

We genieten nog een tijdje verder van de pracht en dan is het opnieuw afdalen richting vallei.
Onderweg de volgende wild life afvink op onze lijst. Het mountain sheep (bergschaap).

Terug van de gletsjer was het nog niet gedaan met het spektakel, want samen met de wandeling op de gletsjer zit er ook nog een bezoek aan de skywalk in. We hebben er vorige week in Vancouver één gedaan, maar die was tegen deze maar klein bier.

Deze skywalk boven de Sunwapta vallei, is maar liefst 35 meter vanaf de rotswand, 280 meter (ja u leest het goed) diep en last but not least... beschikt deze over een volledig glazen vloer.
Het heeft 2 jaar geduurd om dit kunstwerk te bouwen. Mensen met hoogtevrees gelieve u te onthouden...

Na enkele adembenemende uurtjes, vervolgen we onze weg richting Banff.

We passeren de 'weeping wall', de wenende muur.
Als je goed kijkt zie je 2 stromen water, die met wat inbeelding lijken op 2 stromende tranen.

Wat enkele kilometers verderop volgde, was een surplus aan deze dag, waar we niet meer op gerekend hadden.

Na enkele dagen geleden onze ontmoeting met de grizzly beren, komen we nu oog in oog met die andere mastodont die bovenaan onze lijst stond.
De black beer... Hij of zij was rustig langs de kant van de weg bloempjes aan het eten...

Wauw, amazing.
Mochten we nu de komende dagen nog het geluk hebben om een Moose (eland) te zien, dan kunnen we zeker op het gebied van wild life zeggen dat deze reis geslaagd is.
Al is ze dat eigenlijk al.

Volgende stop op deze lange dag is de Mystaya Canyon.
Een diepe afdaling door het bos, dan weet je dat wordt straks weer kuiten bijten, want we moeten weer omhoog.

De canyon is helemaal uitgesleten door de Mystaya rivier.

Het moeten niet altijd grote dieren zijn...

We stoppen nog aan 2 meren.

Eerste Peyto Lake.

Daarna Bow Lake.

We lopen ondertussen tegen 20.00u aan en zijn blij dat we onze verblijfplaats in Banff bereiken. Het was een lange en voor ons vermoeiende, maar oh zo prachtige dag.
Na een stop aan de plaatselijke supermarkt, nemen we onze intrek voor de laatste 4 nachten in het Tunnel Mountain resort.

Wat gelijk opvalt is dat het hier in Banff, een pak drukker is dan de vorige plaatsen.

Deze blog lezen jullie iets later dan van ons gewend, maar we zijn te moe om er deze avond nog aan te beginnen.
We hebben ook al besloten dat we morgen uitslapen, en allicht een snipperdag nemen, dus het kan zijn dat er morgen weinig te vertellen valt en dat we de volgende 2 dagen weer in één verslag samen gieten. Dus geen paniek, we zijn niet van de aardbol verdwenen... :-)