Skagway - Alaska - The last frontier

Het is deze morgen dan toch gelukt te slapen tot de wekker afging. Bye bye jetlag.

Ondertussen waren we al rond 5u30 aangemeerd in Skagway. Dit dorpje kende zijn oorsprong als vertrekpunt tijdens de Klondike Goldrush in 1896. Van hieruit vertrokken 2 routes over de bergpassen naar de Klondike river in Yucon Canada. In 1898 begon men met de aanleg van de White Pass spoorweg vanuit Skagway naar het goudveld. Er wordt al lang geen goud meer gezocht, maar de spoorlijn van 125 jaar geleden werd helemaal in ere hersteld en is nu een prachtige route tot de top en terug. Een 3 uur durende rit en niet voor angsthazen, want de route gaat langs diepe kloven en over soms akelige bruggen gebouwd tussen de bergwanden.

Maar het gene dat we te zien kregen was dan ook adembenemend mooi.

Zo'n 35000 arbeiders werkten in barre omstandigheden aan de spoorweg, waar er ontelbare het leven lieten, zoals deze 2, Dunn en Jenaux, die door teveel springstof te gebruiken een blok graniet van 500 ton op zich kregen. Hun kruis staat nog steeds op de plaats waar het gebeurde.

En ja, dit was een van de akelige bruggen die we over moesten.

Eens op de top hadden we zicht over de prachtige sneeuwvelden.

En de grenspaal met British Colombia - Canada.

Af en toe werd er gestopt om via een ontdubbeld spoor een trein in de andere richting te laten passeren.

Na de treinrit hadden we een uurtje tijd, alvorens onze tweede activiteit van de dag, om wat rond te hangen in downtown Skagway.

In de namiddag, begaven we ons 25 km buiten Skagway, naar het zomer trainingskamp van enkele befaamde Mushers. Wat is een Musher zal u denken ? Een Musher is een bestuurder van een hondenslee. Hier wordt getraind voor de jaarlijkse Iditarod race. Een hondesleerace van 1150 Mile van Anchorage naar Nome, die start op de eerste zaterdag van maart. Het record staat op 9 dagen. De wedstrijd is in de sneeuw, maar in de zomer trainen ze in de bossen met sleeën op wielen.

We gingen mee op een trainingsrit.

Maar eerst volgde een steile klim door de bossen met een soort legervoertuig om er te geraken vanuit basecamp.

Het zijn Alaska husky's en kunnen trajecten aan van meer dan 100 km zonder pauze. Momenteel trainen ze op spierkracht en later op het jaar op uithouding.

Ze staan steeds in de startblokken en halen serieuze snelheden.

Terug in basecamp, kregen we veel uitleg over de wedstrijden en uitrusting.

Maar het meest vertederende was natuurlijk het bezoek aan de puppies...

Op de terugweg stopten we nog voor een prachtig zicht over Skagway bay.

Skagway ligt op het einde van de Chilkoot fjord. De diepste van Noord Amerika. Al net buiten Skagway is hij 500 meter diep. Het levert dan ook adembenemende zichten op.

Terug aan boord met zicht over Skagway, kregen we nog een aangename verrassing. De walvissen zaten vlak onder onze neus...

Onder een stralende zon konden we nog heerlijk aperitieven op het buitendek. Wie had dit weer durven dromen. 's Avonds alweer lekker gegeten en afgesloten met de traditionele maar immer hilarische Love and Marriage show.

We willen al iedereen bedanken voor de leuke reacties.

Duimen dat we morgen ook mooi weer hebben voor een van de hoogtepunten van deze cruise. De Hubbard gletsjer.

Groetjes